Toegelicht wordt de vaderrol in het gezinssysteem. 

Vaders lijken binnen gezinssystemen een minder prominente rol te hebben dan moeders. Dit is allerminst de realiteit. 

 Als kind van je biologische ouders ben je 50% je vader en 50% je moeder. Aldus de grondlegger van de familiesystemen; Bert Hellinger. 

Dus het deel in jou dat je middels je geboorte van je vader hebt ontvangen maakt jou voor 50% tot wie je in essentie bent, systemisch gezien. 

Gezins of familiesysteem 

In gezinssystemen zit een zogeheten structuur of ordening. Als de ordening goed is, lukt het om elkaar de plek binnen het gezin te gunnen. Daarbij hoortieder zijn plek binnen een gezin ook áán te nemen. Het zou een heleboel onrust binnen gezinnen kunnen verminderen. De ouders hebben een voorbeeldrol naar hun kinderen door zelf hún plek goed binnen het systeem aan te nemen. Zij zijn de grote, de kinderen leren via hun voorbeeldrol. 

De ordening tussen ouders binnen een gezin

De meeste vaders staan op plek 1. Deze plek ontstaat op basis van leeftijd en de rol die de persoon naar buiten het gezin kan uitdragen, richting de maatschappij. Dit is een plek waarbij begrenzen, en de mate van daadkracht wordt vertegenwoordigd binnen het familiesysteem. (Vrouwen kunnen overigens ook plek 1 innemen, dit gebeurt soms ook als de maatschappelijke rollen elkaar afwisselen). Meestal neemt de vrouwelijke partner plek twee in. Overigens geldt deze ordening ook in homoseksuele ouders, met daarbij de kanttekening dat we binnen familiesystemen altijd uitgaan van de biologische ouders. De meeste moeders staan systemisch gezien op plek 2. Dit is de plek die het gezinssysteem naar ‘binnen’ vertegenwoordigd. Deze rol is vooral in de kinderjaren erg voelbaar, immers de maatschappij stond toen nog wat jaren van je af. Als je je moeder innerlijk aanneemt, dan gaat het je beter af om je met anderen of met een persoonlijk doel te verbinden. De daarop volgende kinderen hebben ieder hun eigen plek in volgorde van geboorte. Waarbij je de geboren kinderen die het leven niet hebben kunnen leven wel degelijk hun plek moet toekennen. 

De vaderrol

Van een vader leer je hoe een man te zijn. (Dit geldt ook in een bepaalde mate voor een vrouw) Jonge kinderen die het voorrecht hebben een emotioneel aanwezige vader te hebben gekregen voelen zich op natuurlijke wijze gesteund, lijken beter in staat te zijn om daadkrachtiger en met minder bewijsdrang hun plek in de maatschappij aan te nemen. Als een vader door omstandigheden behoeftig is en juist zijn waardigheid voelt middels het bestaan van zijn kinderen, gaan kinderen aan vaders geven door zichzelf uit te putten en te bewijzen. Een persoon met bewijsdrang wordt nog al eens verward met succesvol. De honger om te blijven bewijzen stilt nooit, tenzij je vader met al zijn mooie en minder mooie eigenschappen mag zijn wie hij vandaag de dag is.

Lukt je dit niet kan je Innerlijk een soort onrust ervaren. Je leeft aan de hand van referenties aan de buitenwereld. Wat 'de ander er van vindt' speelt een grote rol. Je gaat je mogelijk aan iemand anders op trekken. Dat kan zelfs wat goeroe achtige adoratie zijn. Het kan ook zijn dat je iemand hoger in hiërarchie, een manager, verward met een vaderfiguur. Je vader zijn plek als jouw vader gunnen, zijn huidige staat in jouw leven te accepteren, zelfs als hij ontbreekt door overlijden of ergens aan de andere kant van de wereld woont is een belangrijk inzicht. Bij het accepteren van zijn lot, zijn keuze lukt om zelf een daadkrachtiger persoon te zijn, waarbij jouw rol binnen de maatschappij ook flexibel met je mee mag groeien. Tevens leer je je van nature beter af te stemmen met grenzen die tussen jou en andermans plekken voelbaar zijn.  

Kortom het innerlijk aannemen van je vader heeft systemisch gezien grote rol, die jou in jouw persoonlijk leven alleen maar sterken. 

Voorbeelden van (onbewust) afwijzen

Het komt best vaak voor dat je onbewust of bewust je vader zijn plek als vader niet of maar moeizaam geeft. Voorbeelden hiervan zijn:

🌳 Je vader heeft zijn vader gemist. Dat kan missen in het dagelijkse leven beteken evenals in de diepte iemands aanwezigheid missen. Een vader kan (emotioneel) afwezig zijn voor z’n kinderen doordat hij innerlijk vast zit met z’n persoonlijke emotionele verwerking van doorgemaakte situaties. Hij leeft verder in plaats van de emoties te verwerken. Lees dit ook in de zin van de tijdsgeest waar veel vaders hard hebben moeten vechten of werken, tijdens of na de oorlog. 

🌳 Je vader heeft een verslaving, waardoor hij zich niet met jou kan verbinden maar zich verbindt met z’n grote leegte. Verslavingen kunnen enorm variëren van drank, drugs, werk, sex, sport, eetverslaving en nog veel meer. De ene verslaving heeft een grotere impact op een kind dan de ander, maar bij alle verslavingen is het lastig om echte verbinding te voelen met je vader. 

🌳 Je vader is een dominante vader, en heeft  de begrenzing en ruimte vanuit vaderrol niet zelf kunnen leren. Ieder mens heeft z’n eigen ruimte nodig, ook om je te kunnen afstemmen op de maatschappij en naar zichzelf.

🌳 Je vader mag niet dood zijn. Het overlijden van je vader kun je maar moeilijk een plek geven. Soms gaan kinderen de plek van de vader innemen door voor hun moeder te zorgen, vanuit een kindsrol is dat heel mooi en geeft het geen ruis in het gezin. Maar als er zorg die lijkt op een partnerrol, zorgen dat je moeder er niet alleen voor staat, wordt de rol van je vader niet geëerd.

🌳 Je vader heeft z’n moeder innerlijk gemist. Daardoor blijven mannen soms jongens. Ze laten zich dan graag verzorgen door hun partners. Soms in zo’n sterke mate dat er een dubbelbeeld (innerlijke verwarring) is over de rol van moeder of partner. Natuurlijk weten ze wel wie wie is, maar het gemis van een moeder zal een bepaalde mate behoefte aan verzorging met zich meebrengen. 

🌳 Je vaderwijst je moeder af. Zie het begin van mijn blog. Je bent 50% je vader en 50% je moeder. Als de één de ander afwijst voelt een kind dat diep van binnen als een afwijzing van zichzelf. Om jezelf toe te staan dat je ook een kind van je moeder bent, ga je mogelijk onbewust je vader afwijzen gezien zijn harde oordeel. Bij scheiding gaat deze dynamiek vaak op. Ook bij ouders die weliswaar bij elkaar zijn, maar waarbij er in de diepte van hun relatie sprake is van disbalans in geven en nemen. 

Kortom hoe je naar je vader kijkt kan zeer bepalend zijn hoe jij je voelt en gezien wordt als mens. 

Zelf  vader  zijn

Mocht jezelf vader zijn, realiseer je dan dat hoe meer jij jouw plek in het familiesysteem weet in te nemen, hoe de natuurlijke daadkracht in je zoon of dochter zich kan openbaren. Uiteraard is het voor je kind essentieel om van jou te kunnen en willen ontvangen of aan te nemen. Jij bent de vader, de grote en je kind is de kleine, tot in de lengte der dagen. Ontvangen gaat makkelijker als je op je plek als vader in het gezinssysteem helemaal aanwezig bent. 

Kijk met milde ogen naar jezelf en naar jouw vader, jullie waren beide immers ook zelf ooit onwetende mensen.. 

Afsluitend een laatste inzicht en tip!

Vergeet niet je te beseffen dat je zonder moeder geen vader kunt zijn en uiteraard nodig ik tevens de moeders uit om zich dit omgekeerd ook te realiseren. 

Een lieve groet, 

Ingrid

Coach en familieopsteller

Mijn leraren in het systemisch inzicht blijf ik dankbaar voor deze kijk op het leven.